நீரலைக் குள்மாறி மாறி நீச்சலென் றசைத்த தாயே
நிர்மலத் தில்நெஞ்சை விட்டதேனோதீரலைக் கவிக்குள் காணும் தித்திக்கும் இனித்தமாயம்தென்றலை நிகர் அசைத்தல் ஈந்தேசாரலைப் பொழிந்த மேகம் சட்டெனும் இடிக்குமோசைசத்தமும் இழந்த்திருப்பதுண்டோசேரலைக் கொடுத்த தாயே செந்தமிழ் பிணைத்த வாழ்வில்சொற்கவித் திறன் அளித்து மேவாய்ஆடலை மறந்த தோகை ஆற்றலை இழந்த போலும்ஆக்கலைத் துறந்த எண்ணம் வேண்டாகூடலைச் செந்தீயின் வெம்மை கொண்டனன் இத்தேக வன்மைகொஞ்சமில் குவிந்ததாக ஈந்தேவேடிக்கை பாரென்று யாக்கை வீதியில் கிடந்த குப்பைவீசிடக் குறிக்கும் எண்ணம் வேண்டாபாடலை இசைக்கும் நெஞ்சம் பைந்தமிழ் குடித்த உள்ளம்பக்குவம் இழத்தலற்ற சீர்செய்சோடியைப் பிரிந்த அன்னம் சுற்றமும் விட்டோர் ஏகாந்தம்சுற்றிலும் தனிதத வாழ்வு வேண்டாம்சாடியை விடுத்து மூடி சட்டெனப் பிரித்து ஊற்றிசஞ்சலப்படுத்தும் தன்மை விட்டேகோடியைப் பெருத்த பொன்னைக் கொட்டியும் கிடக்கும் வைரம்கூட்டியும் அள்ளென்று வீசலின்றிஆடியும் கொள்ளென்று தொட்டில் ஆட்டியும் அணைத்துக் கிள்ளிஆவெனக் கத்தென்றும் ஆக்கலின்றிதேடியும் நான் கண்டதில்லை தீயிலும் பெருத்த சோதிதீண்டியும் கொள்ளிச்சை நெஞ்சில் இல்லைபாடியும் நான் கண்டஇன்பம் பஞ்சமும் இருந்ததில்லைபட்டினை யொத்தோர் பளிங்கென் றாக்கிஆடிடும் பேராழி போலும் ஆக்கினும் அசைத்து என்னைஅண்டமும் கண்டாடும் மின்னல் வெள்ளம்நீடிடுமென் றன்பு வாழ்வில் நித்தியம், பொறித்து மின்னும்நேரலைக் குறைத்தலின்றி நீட்டாய்
****************
No comments:
Post a Comment