பச்சைவிரித்த புல்மீதிருந்தேன் பனி
கொட்டக் கொட்டக் குளிராகபால்நிலவின் ஒளி வீசியது எழில்சொட்டச் சொட்டச் சுகமாகஇச்சைகொண்டோர் வெள்ளை மேகம் நிலவினைவிட்டுத் துரத்திடக் காணஎன்னே அழகவள் ஏய்த்துவிட்டாள் நிலாஏக்கத்தில் மேகம்விட்டோடஅச்சமுடன் தனிநின்ற நிலவினைஆகா எழிலென்றே விண்மீன்உச்ச மகிழ்வொடு கண்சிமிட்ட அந்தஉல்லாசக் காட்சியைக் கண்டேன்இச்சகம் மீதினில் மட்டுமேன் இன்னமும்இத்தனை இன்னலும் துன்பம்நச்சு நினைவுகள் தீமைகளோடிந்தநாளில் உலகென்னும் வண்ணம்உள்ளம் நினைந்திட முன்னே ஒர்பேரொளிஉச்சிவா னின்றென்னில் வீழஒசையற்றே இருள் போலும் விண்ணாழத்தின்உள்விழுந்தேன் கணம்போலஎள்ளி நகை கொள்ளல் போலும் சிரிப்பொன்றுஎங்கோஅசரீரி ஆகஎன்னே நினைந்தனை மானிடனே இவ்வர்த்தமற்ற வாழ்வேயென்றாய்கொள்ளமுடியாத துன்பமென்றாய் இதோகொள்ளினிமை யென்று சொல்லகொள்ளை அழகுடன் காண்பிர பஞ்சத்திற்குள்ளே பறந்து விழுந்தேன்தெள்ளெனக் காணும்நல் வண்ண கலவையின் \திட்டெனும் மாயப் புகைசூழ்திக்கறியாவோர் ஆழத்தினுள்ளேதிணறிக் கணத்தில் விழுந்தேன்பள்ளிச் சிறுவனும் பக்கத்துக் கோவிலில்பார்த்த வாண வெடிக்காட்சிபற்றியெரி அழல் பட்டு விரிப்பினில்பெற்ற அழகைகைக் கண் கொள்ளபுள்ளீயிட்ட துகளோடிப் பலமின்னும்பிரபஞ்ச தூசினுள் மேனிபட்டுமினுங்கிய போது அயல்பூத்தபல்லரும் சூரியன்கண்டேன்உள்ளேகருங்குழி யொன்றிழுத்தல் போலும்ஓர்கணம் என்னைமறந்தேன்துள்ளி ஓசையிட தொம்மெனல்கீழ் விழுந்துள்ள இடம்சொர்க்கம் கண்டேன்வெள்ளை மணல் நல்ல வீசும் இளங்காற்றுவீதியெங்கும் துய தோற்றம்உள்ள வரை இங்கு வாழ்ந்துபார் உன்மனம்உண்மை அறியும் என்றேண்ணி(வேறு)எழுந்து நின்றேன் விழிகொண்டுகாணஎன்முன்னே சிறுகூட்டம்அழுந்து மனதுடன் உணர்வுகளற்றஅதிசய மனிதரைக் கண்டேன்பழுத்த கனிகளும் பரவிய நெல்வயல்பறவைகளின் சிறுகூட்டம்முழுமை நிறைவுடன் பசுமையும் கொண்டமுன்னேகாண் அரும்சொர்க்கம்இழந்த நிலையுடன் இருந்த முகமதைஎவரும்தவறா கொள்ளவிழைந்த செயலெது விளம்பீரென்றேன்விரைந்து பதில்சொலக் கேட்டேன்விழுந்தாய் பின்னே எழுந்தாய் நீயும்வீழ்ந்ததனாலே எழுந்தாய்விழுந்து விடாமல்இருந்தால் நீயும்விரும்பொ எழுவதும் உண்டோ குழந்தையின் மனதாம் புரிவேனல்லேன்புரிந்திடகூறும் என்றேன்புரியாவண்ணம் பேச்சுண்டாயின்புரிபவர் புரிந்திடக்கூடும்புரிந்திடல் இல்லா தில்லை யாயின்புரிவதென் றொன் றிலையாகும்இரவது ஒன்று இருந்தால் தானேஇர்வியின் உதயம் தோன்றும்இரவென்றில்லை என்றால். பகலும்இயற்கையும் இல்லாதொழியும்பரவும் ஒளியில் பரவசம் தோன்றாபார்க்கும்விழிகள்கொள்ளவிரவிய பனியும்குளிரும் நெகிழும்வியன்தரு பூவின் மலர்வும்சுரக்கும் தேனின் துளிவண்டாடும்செயலும் குளிர் காற்றில்லைஇரக்கும் ஆண்மை ஏவல்பெண்மைஇதனைக் காணும் இரவேபரந்த தோளும் பகைமுன் வாளும்பெரும் வீரம் பகல் கொள்ளும்குரங்கின் தாவல் குறும்புமனமும்கொண்டால் இன்பம்காணும்அரவம் ஆடும் அழகை ரசிப்போம்ஆடும் மயிலும் வேண்டும்துன்பமில்லா தின்பம் இல்லைதுயரில்லா மகிழ்வில்லைஇன்மை இன்றேல் இருத்தல் விளையாஎதிர்மை சக்திப் பிறப்பேபுன்மைவாழ்வில் பொலியின் நன்மைபிறக்கும் வாழ்வின்சுவையும்அன்பை வேண்டின் அகத்தில் வெறுப்பைஅறிதல்வேண்டும் என்றார்இன்பமுண்டு துன்பமில்லைஎங்கள் உலகில் என்றும்வன்மையில்லை வாழ்வின் நேர்மைவகையில் குறைவேயில்லைதன்மை உணர்வில் தாழ்வே இல்லைத்தீமைஇன்னல் அறியோம்நன்மை ஒன்றே நாமறிவோ மதில்நாளும் நலிந்தே போனோம்இன்பம் கொண்டோம் என்பார் இங்கேஇன்பம்மட்டும் உண்டாம்துன்பம் அறியோம் அதனால் இன்பம்தருமோர் மகிழ்வைதெரியோம்,அன்பை மட்டும் கொண்டோம் அதனின்ஆழம் எதென்றறியோம்துன்பம் இருந்தால் தருவாய் மனிதாதுயரம் வேண்டும் என்றார்சொல்லும்செயலில் உண்மை மட்டும்சொல்லிப் பேசக்கற்றோம்வல்லா திக்கம் இல்லா தொன்றாம்வருந்தல் அதனால் அறியோம்வன்மை மென்மை வலிமை மெதுமைவந்திணை ந்தாலே இன்பம்தன்மை அறிவாய் எதிர்வாம் முனைகள்தானொன்றாகும் காந்தம்ஆணும்பெண்ணும் இணைதல் இன்பம்அறிவும் மூடத்தனமும்கோணும் உடலும் குறையும் அழகும்கொள்வோர் மனதில் காதல்காணும் பெரிதோர் திறமை மாற்றம்கண்டால்தானே விளையும்பேணும் வாழ்வில் பிறழ்வே இணையும்,பிரிவும் சேர்வும் வாழ்வாம்
No comments:
Post a Comment