சக்தியைப் போற்றுவோம்

 
ஆதிமூல சோதியான அன்னை சக்தியே
ஆளவென்று நீவகுத்த தாமிவ் வாழ்வதில்
பாதிதுன்ப மோடப் பாதி இன்ப மாகிடப்
பாரிலே பிழைத்துமேனி பக்குவம் பெற
தாதினம் அருள் எமக்குத் தாவும் வெண்ணலை
தூவிடும்மழை பெருத்துத் தோன்றுமாநதி
போதினில் புரண்டுவீழப் பொங்குதே புனல்
போலும்புத் துணர்வெடுத்த பொங்குமின்பம் தா

நாதியற்று நாம்கிடந்த வேளை போயினி
நல்ல வாழ்வு கொண்டெழுந்து நாளுலாவிட
ஊதியே பெருத்தமேனி உப்பினைக் கொண்டும்
உன்னதம் என்றேநினைத் துவந்து போற்றிட
காதில்லாதும் உமையாகிக் கண்கள் போனதாய்
காலகாலமாக வாழ்ந்து கந்தலாய் உடல்
ஊதியே பெருத்த வீம்பில் உள்ளம்தீதெண்ணா
உண்மை நேர்மைகொண்டு வாழ்வில் ஓங்கிடச் செய்வாய்


நீல வானில் மேகக்கூட்டம் நீந்தும் வேளையில்
நீயளித்த வெங்கனல் கொண்டே உயிர்தரும்
கோலமோ சிவந்து வானடிக்குத் தோன்றிடும்
குங்குமப்பொன்னாகி வெண்மைகொள்ளும் மாசுடர்
காலமான ஆதிவேளை காணும் நீரொடு
காய்ந்தமண் கலந்துமேனி காணுயிர்கொள
சாலநேர் கணிக்கும் தன்மை சார்ந்துன் சோதியால்
சுற்றியிவ் விரைநிலத்தில் செய்தமானிடம்

ஏழ்மையுற்று வாய்மைகெட்டே வாழ்நெறிக்கெதிர்
ஏற்றதான  பொய்யுடன்  பித்தான செய்கைகள்
காழ்மைகொண்டு நீசராகிக் காணுவர் பகை
கொண்டெவர்க்கும் தீங்கு செய்து கண்ணிழந்தராய்
வாழ்வுதன்னை ஏதென் றெண்ணி வந்தணைந்திடும்
வாய்ப் பனைத்தும் கைகள் விட்டு வாயரற்றியே
வீழ்ந்தும் மண்ணில் சோர்ந்துழன்று வீணெனப்படும்
விகற்பம் நீங்கி மேன்மைகொள்ள வாவரம் தாராய்

காலசூன்ய மாயிருள்கொள் கரும்முடக்கிலே
கங்கை வெள்ளம் போலொளிக் குழம்பின் வீறொடு
தூல ரூபமாய் வெடித்துச் சீறும்சக்தியால்
துன்பமற்றே ஆடிக்காணும் தோற்றுதல் செய்தாய்
ஞாலமும் நம்மேனியும் எண் நாட்கள் என்றுமே
யாத்திரை மற்றோர் விதம் எற்றெம் முயிர்தனை
நீல விண்ணின் சூட்சுமத்தில் நீவரைந்ததேன்’
நிர்மலக் கண்முன் மறைத்த நீதி யென்ன சொல்!
*****************